(23 augustus 2019, Kiel-Nijverdal – 460km – en verder)

Na een wat onrustige nacht, zo zagen we de veerboot op de terugweg passeren, werden we gewekt met de oproep voor het ontbijt. Na lekker douchen schoven we zo aan. Het was toch wat rustiger dan op de heenreis. De sinaasappelsap, scrambled eggs, gebakken worstjes en pannenkoek ontbreken niet.

Terug op onze kamer wordt 3 keer in 3 talen opgeroepen dat het autodek pas open gaat als we zijn aangelegd. Dat is kennelijk nodig. En dan is het zover – er wordt opgeroepen om naar onze auto te gaan. Vanuit de 11e verdieping, bovenin dus, sluiten we achteraan in de rij op de trap. Niet veel later voelen we ons weer thuis in onze camper. Nog weer even wachten, en je vermaken met die enkele medepassagier die zijn/haar voertuig niet kan vinden, voordat we de motor mogen starten. Dan rustig in een rij de boot uit, het terrein van de veerboot af en samen Kiel door. Lijkt allemaal lang te duren – maar toch met aankomst om 9:15uur is op 10:00uur op de snelweg toch prima.

Eerste hindernis is Hamburg. Daar moet bijna ook iedereen langs en zijn ze druk aan de weg bezig. Zekerheidje voor file (Stau auf Deutsch) dus. En die krijgen we ook maar we blijven ruim binnen ons schema om om 17uur de camper in te leveren in Nijverdal.

Tussen Hamburg en Bremen moeten we tanken. Op de parkeerplaats repareren we het zijraampje. Maar ook valt onze blik op een zwarte vlek op de rugzak op de grond. We kijken naar boven en zien een zwarte substantie uit het kastje lopen waarin ook onze boeken en houdbare etenswaren zitten. Het ruikt zoet. Na enig speurwerk blijkt het flesje ketjap omgevallen waarbij de dop is losgekomen. Een tegenvaller! We moeten fors aan de schoonmaak en spullen weggooien en inpakken.

Het lukt met name Ellen om, ook al is het water niet heel warm, om alles weer schoon te krijgen. Inmiddels is ook het raampje gerepareerd en broodjes gekocht. We kunnen verder. Maar inmiddels is ook bij Bremen een file ontstaan en moeten we omrijden. Het wordt krap.

Het wordt ook krap omdat we voordat we in Nijverdal aankomen de grijswatertank en de WC-cassette geleegd moeten zijn. In Duitsland zijn de vele toiletten niet uitgerust om ook je WC-cassette te legen. Wat dat betreft zijn ze in Scandinavië veel verder (en komt de troep dus niet in de natuur terecht). De Camperapp suggereert een locatie in Oldenzaal maar commentaar geeft aan dat grijswater daar kan maar dat het toiletgedeelte gesloten is. Maar ven bellen. Inderdaad WC kan niet – wel de suggestie om het even verderop bij Toppark Hulsbeek te proberen.

Hoewel Toppark Hulsbeek gewoon een camping is gaan we daar toch maar naar toe. Licht redelijk dicht bij de A1 dus we wagen het maar. We rijden aan tegen een slagboom maar als ik het terrein oploop wordt ik direct opgevangen door campingbaas Charles. Trots op zijn mooigelegen camping en spullen laat hij ons van zijn goede faciliteiten gebruik maken. Charles zegt tevens toe er voor te zorgen dat deze voorzieningen altijd tegen geringe vergoeding ter beschikking komen van passanten. Terwijl we wachten op het leeglopen van de grijswatertank leren we van Charles wat campinggedrag is en dat hij dat juist heel positief vindt. Zijn campingplaatsen zijn dan ook ruim en mooi gelegen. Dus als je nog eens op weg gaat met camper: Toppark Hulsbeek (https://www.topparks.nl/locaties/toppark-t-hulsbeek/) onthoudt die naam!

Met een handdruk nemen we afscheid van Charles en rijden we even na 16:30uur verder naar Nijverdal. Maar even bellen dat we eraan komen en er om 17uur er zijn. De reis verloopt voorspoedig en na ook nog even afgetankt te hebben rijden we 1 minuut voor vijf de straat bij Camperdream in. Wordt net onze auto voorgereden. Na de formaliteiten, het overzetten van de bagage en de afspraak dat we na het weekend de rest wel zien (bij Camperdream is het ook weekend) rijden we verder in de Toyota. Poe, wat zitten we laag bij de weg.

We gaan nog even in Woudenberg langs om aan (schoon)mama de laatste verhalen te vertellen. Ook gaan we samen eten bij de lokale chinees. Wat een genoegen om weer eens Haaienvinnensoep te kunnen eten. Een prima tent, overigens, die precies levert wat je verwacht: de tweepersoons chinese rijstafel is ons 3-en teveel!

Als de verhalen zijn verteld dan gaan we verder. Om even voor 11 uur rijden we de straat in. Als de spullen het huis zijn binnengebracht is het tijd voor een biertje met zoonlief. Vanavond lekker slapen in ons eigen bed!

22 augustus 2019, Lila Edet – Goteborg 60 km

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Maar ook andersom: Vandaag gaan we vertrekken met de ferry vanuit Goteborg om morgenochtend in Kiel aan te komen. Omdat we hopen morgen de camper nog op tijd in te kunnen leveren in Nijverdal, zullen we niet meer slapen in de camper en willen we vast wat tassen pakken en een tas met spullen die we de boot op willen nemen. Na het ontbijt gaan we aan de gang. Ook de luifel moet nog even een tijdje uit om te laten drogen. Het is gelukkig droog, maar de vooruitzichten voor vandaag zijn niet erg zonnig zodat we besluiten de rest van de dag Goteborg in te gaan.

Voor de trouwe volgers van ons blog die zich steeds hebben afgevraagd hoe ziet die camper er nu uit volgen nu wat foto’s.

We rijden in 3/4 uur naar Goteborg. Als we Goteborg binnenrijden nemen we vanwege ingewikkeld kruisende en invoegende wegen de verkeerde afslag. Fijn dat onze navigatiehulp ons snel weer de goede weg wijst door de onnavolgbare wegen. We hebben begrepen dat we naast de Stena line kade makkelijk kunnen parkeren. Deze is snel gevonden. We parkeren, net niet in een parkeervak passend vanwege onze lengte. Een aardige Zweedse man die net ook zijn camper had geparkeerd waarschuwde dat in Zweden je pas goed geparkeerd hebt als alle 4 de vier wielen binnen de witte lijnen van een vak staan, maakt dan niet uit dat de rest van je auto buiten het vak steekt. Al zou je netjes betaald hebben krijg je toch nog een boete. De camper dus nog even goed gezet. We zijn overigens toch wel benieuwd hoeveel kosten we nog achteraf krijgen. Voor de tolwegen in Noorwegen worden er gewoon kentekenfoto’s gemaakt en dit wordt in Londen verwerkt. De rekening zou je dan 3 tot 6 maanden later krijgen. Nu maar hopen dat door de Brexit de chaos in Londen straks compleet is😁.

Naast de parkeerplaats gaat de veerboot naar het centrum. Deze gaat zizaggend tussen Zuid en Noord van West naar Oost over de Gota Alv, de rivier die door Goteborg stroomt en in het Kattegat uitmond. In die zin lijken Goteborg en Amsterdam wel op elkaar, alleen de zee is iets verder. Grappig dat ik juist deze vakantie in Trouw las dat een Nederlandse architect een kabelverbinding heeft ontworpen als oeververbinding tussen Noord en Zuid Goteborg. In Amsterdam is hier nu ook belangstelling voor omdat de kosten voor zo’n oeververbinding relatief laag zouden zijn. We vinden het overigens op deze pont vrij rustig, niet te vergelijken met wat er in Amsterdam heen en weer gaat.

We hebben zo een mooi zicht op Goteborg vanaf het water o.a. op een toren die ze de lipstick noemen en het operahuis die vanaf de waterzijde het mooiste zou zijn.

Op het eindpunt stappen we uit en kunnen via een loopbrug het enorme winkelcentrum in. Daar wat geluncht en toen verder de stad in. Een heerlijk autoluwe stad met veel winkelstraten. We bekijken het Kronhuset, een van de oudste gebouwen met hulp van Nederlanders gebouwd zoals je aan de stijl kan zien. Deze stad is overigens nog geen 400 jaar oud.

De vismarkt is ook nog een vermelding waard. De architekt vond dat de vismarkt beschouwd moest worden als een kathedraal. Is het daarom dat er niet veel bezoekers zijn?

Moe van het lopen drinken we ergens koffie en zoeken we uit hoe we met de tram terug kunnen naar onze parkeerplaats. Tram 9 brent ons daar.

Het is dan 5 uur en vanaf die tijd kunnen we de boot oprijden. Spullen mee, camper op slot en de trappen op naar onze hut. Ik had een luxe hut gehuurd met goede stoelen voor mijn rug (was voor de heenweg al volgeboekt). We blijken dan op een apart gedeelte van de boot te zitten genaamd the Yachtclub, waar je alleen binnen komt met je pasje en de ‘gewone mensen’ niet mogen komen. Ja, ja! En we krijgen ook nog een welkomstdrankje. De hut is mooi en de stoelen zitten goed. Op dat moment bedenken we dat we onze leesboeken vergeten zijn en we blijken niet meer terug te kunnen naar het autodek. Heel erg jammer, want het is geen weer om op het dek te zonnen. De boot is inmiddels vertrokken en het regent. Dan maar gauw aan het blog beginnen. Misschien dan nog net te verzenden met internetverbinding van de wal.

20 augustus 2019, Lus – Kungshamn, 71 km

We deden rustig aan deze ochtend. Een heerlijk gevoel om nog maar 150 km van Göteborg af te zitten. We hebben 3 dagen om nog de Scherenkust van Zweden te ontdekken. Donderdagavond worden we op de Stena Germanica verwacht die ons naar Kiel zal varen.

We hadden toch wel een beetje rare campingplaats gevonden. Vroeger zou je dit bermtoerisme noemen. Onze buren waren al vertrokken toen we alle gordijnen openden. Het was best nog koud deze ochtend en dat nodigde toch niet uit voor een duik in zee bij het strandje vlakbij (hoewel ik daar gisteren over fantaseerde). Mijn zwemprestaties deze vakantie zijn zeer matig, slechts op 1 hand te tellen, sterker nog het was maar 1 keer.

We willen vandaag het havenplaatsje Fjalbacka bezoeken. Daarvoor rijden we de toeristische roete aangeduid met een Margriet. Net is slechts 30 minuten rijden. Het zonnetje gaat steeds meer schijnen en je hebt echt het gevoel vlak bij de kust te zijn, zoals je dat op de Waddeneilanden ook hebt. Wat is dat toch? We parkeren onze camper netjes buiten het pitoreske plaatsje op een parkeerplaats voor campers en andere grote voertuigen. De groote van de oarkeerplaats doet vermoeden dat het hier heel erg druk kan zijn. We hebben overigens al opgezocht hoe het hier met de vakanties zit. Iedereen is weer naar school sinds deze week. Ze hebben dan vakantie gehad vanaf 10 juni! En toch zijn ze hier niet dom, denk ik dan.

Na een kleine wandeling komen we bij de haven van Fjalbacka aan. Het is er niet druk maar net gezellig genoeg door nog wat toeristen. Het is echt een havenplaats en hier ruik je echt de zee in tegenstelling tot al die andere plekken aan Zee waar we geweest zijn. We nemen koffie op een terras dat doet denken aan het theehuis in Grouw. Gezellig en uitzicht op alle zeilboten. Hier wordt in ieder geval wel gevaren en gezeild, hoewel hier dus ook echt naseizoen is. Het is nu net alsof ik overal waar we geweest zijn niets vond, dat is zeker niet zo, maar hier gaat ons zeilershart weer kloppen en dromen we vast van een zeilreis volgend jaar.

Bij het toeristenburo hebben we een kaartje van dit plaatsje gehaald. We gaan een wandeling naar boven maken. Midden in het centrum bij de haven is namelijk een rotswand van zo’n 75 meter hoog. In de haven begint dus de klimtocht naar boven via eerst een trap, vervolgens is er een echte kloof waar we doorheen moeten waar een paar rotsblokken boven je hoofd hangen.

Daarna weer doorklimmen en dan kom je op een rotsplateau met een magnifiek uitzicht. We treffen het enorm met het weer. De wandeling gaat een hele tijd over dit plateau en het is heerlijk wandelen hier. Ik voel me hier safe genoeg om zonder m’n hikestokken te lopen. Het voelt zo goed om dit weer te kunnen doen, dat zie je wel aan de foto. Wat de plek ook nog zo mooi maakt nu is dat de hei er bloeit.

De wandeling gaat verder weer naar beneden en via de kustlijn lopen we weer de haven in waar het tijd is om op het gezellige terras een lunch te nemen. Daarna kunnen we via een andere weg, eerst weer langs de kust teruglopen naar onze camper. We hebben hier heel wat mooie huizen gezien en alles zit goed in de verf. Ook Zweden is blijkbaar een rijk land.

Nu op naar een goede camping met voorzieningen. En dan niet zo een waar we gisteren kwamen die uitgestorven leek. Ondertussen langs de winkel voor de laatste boodschappen denken we. De camping die we uitgekozen hebben blijkt prima, een echte camping zoals we nauwelijks op hebben gestaan. Groot grasveld waar iedereen op staat, onder een rotsblok, want die liggen hier overal! Leuk speelterrein voor de kinderen (jammer kinderen), een strandje (brrr) en een stukje zee. Dat laatste klinkt raar, maar de camping ligt om een kleine inham van de zee.

De wind is de hele dag flink aanwezig en ook nu we lekker in de zon voor de camper een boek zitten te lezen niet heel aangenaam. Maar met een dikker vest is het toch heerlijk om zo nog te zitten lezen. Wanneer Joost het eten klaar heeft is het echt te koud geworden en gaan we binnen eten, maar het is dan inmiddels ook al 8 uur.

Het blog nog even schrijven en dan mag ik weer lekker verder in mijn boek van Stieg Larsson, Mannen die vrouwen haten (1e van de Millennium trilogie). Ja ik loop bijna 20 jaar achter maar lees het nu wel in een toepasselijk decor!