Voordeel van het warme weer hier is dat de nachten goed te doen zijn. Zelfs een nacht in een stad viel mee, maar ons ontbijtje in de kuip was bijna te warm dus wilden we daarna ook snel weg. Svendborg: een leuke stad om binnen te varen, een leuke stad om weg te varen.

We varen over de Svendborg Sund verder door naar het westen. Hier ligt wel de goudkust van Denemarken. Enorme villa’s, enorme jachten. Wanneer het water ruimer wordt en naar het noordwesten buigt kunnen we de met een zuidwesten wind de zeilen hijsen. Maar al gauw wordt de wind meer west en moeten we gaan kruizen. Dat is best wel weer eens leuk. Er staat meer wind dan verwacht en daar worden we dan weer overmoedig van. Eigenlijk weet je wel dat de wind met dit warme weer in de middag gaat afnemen. We hadden ons helaas toch rijk gerekend en toen we dachten tussen het eiland Avernakø en Lyø weer terug te steken naar het oosten en de wind in de rug te hebben moesten we gaan motoren. We wilden deze avond voor anker en omdat er voor de nachten een noord tot noordoostenwind met kracht 3 tot 4 was voorspeld zochten we een baai met beschutting naar het noordoosten. Op het laatst zagen we een betere plek dan we hadden bedacht. Het eilandje Drejø had precies een goede ankerbaai en er lagen ook al wat bootjes. Ondertussen zagen we in het Zuiden de lucht zich verdichten, het leek wel mist.

Toen we eenmaal voor anker lagen zagen we dat er zich in het zuiden buien hadden ontwikkeld. De zon was helaas al weg, maar we namen toch nog een verkoelende duik. We waren nog maar net uit het water of het begint uit het niets heel hard te waaien en er ontstaan golven. De baai zou wel beschutting geven voor de komende nacht maar niet niet voor deze bui die langs kwam uit het zuiden. In de verte zagen we het regenen. Oh ja, zo ziet een bui er uit.

Alle bootjes lagen enorm te schudden en dan is het spannend om te kijken wiens anker wel en wiens anker niet houdt. De boot ‘Spring’ spong uit z’n anker en ging opnieuw proberen z’n anker vast te krijgen. Een catamaran dacht liever een veiliger haven op te zoeken. De rest overleefde.

De wind nam eerder af dan de golfslag en regen kwam er niet. Ik had nog wel gedacht m’n belofte van zingen en dansen in de regen in te ruilen voor zwemmen in de regen, maar dat ging helaas niet door. Dan maar koken. Tijdens zonsondergang zaten we te eten. Het was overal rustig geworden alleen wat vogels gingen van de opwinding nog te keer.

Zo zaten we tot in de laatste uurtjes te genieten van de rust en te kijken hoe het donker werd. De bui had in ieder geval de warmte niet verdreven.

“Het was een dag van grote hitte en de lucht was drukkend zwaar”. Zo zou dit verslag over vandaag hebben kunnen gaan. Maar we zaten niet op een diligence en we zijn ook niet met negen. Maar mooi warm weer met maar af en toe een verfrissend vlaagje wind was het wel.

Dat was al gelijk bij het opstaan te merken. Even voor half negen kwam de havenmeester langs met de vraag hoe laat we weg gingen. De nieuwe gasten voor onze plaats kwamen in de loop van de dag en voor ons vertrek moest de brug weer open. We hadden gisteravond 11 uur bedacht…

We konden uitslapen omdat we gisteravond al hadden gedoucht en de was hadden gedaan. Nu hoefden alleen nog de boodschappen. En omdat we vanuit de haven de kortste weg in Rudkøbing inmiddels weten was ook dat snel gedaan Hadden we nog even tijd om door de straatjes te lopen, te kijken naar de opbouw van de kraampjes voor de “jaarmarkt” en koffie te drinken.

Op tijd terug in de haven voor een aantal lastige manoeuvres. Allereerst moesten we uit de box terwijl daar achter niet een hele bootlengte beschikbaar was. Kalmpjes aan en met het geluk dat er nauwelijks wind stond kregen we dat met zijn tweeën voor elkaar. Daarna even “los” stil liggen in een heel klein stukje haven. Tenslotte door de smalle brug die inmiddels door de havenmeester geopend was gevaren. Nu we zo lekker bezig waren konden we ook wel even aanleggen om te tanken. Met een ruime 60l extra brandstof komen we de komende windstille dagen door en zijn we ook op tijd terug!

Doel van vandaag was Svendborg weer op Funen. Dat ligt eigenlijk recht tegenover Rudkøbing op Langeland. Daartussen ligt echter het eiland Tåsinge dat er voor zorgt dat er smalle waters voor zowel Rudkøbing  als Svendborg liggen. En door Eb en Vloed verschillen ontstaat hier stroming – kan zo maar een knoop zijn. Stroming kan nog versterkt of verzwakt worden door de windrichting (doordat, zeg maar, de Oostzee of de Grote Belt door de gaatjes worden geduwd) . Men spreekt tot wel 5 knopen! Gister en vandaag hebben wij (netto) effecten gezien van zo’n anderhalve knoop. Gister naar Rudkøbing hadden we de stroom tegen; vandaag vanuit Rudkøbing  en naar Svendborg hadden we de stroom twee keer mee!

Tussendoor stak na de brug bij Rudkøbing en windje uit het Zuidwesten op. Konden we op het ruimere water mooi anderhalf uur zeilen! Daarna waren de waterwegen op weg naar Svendborg erg leuk. Huizen met de achterkant naar het water gebouwd. Vaak een bootje achter de tuin. Zag er erg leuk uit.

In de Noordehaven vonden we een plek voor een grote boot – daar konden wij dus ook liggen. Moesten wel nog via Internet reserveren. Daarna snel de stad in om de winkeltjes te bekijken en te lunchen.

Na een rustpauze met boek en fris een tweede wandeling langs de haven. Er is en wordt van alles opgeknapt. Ziet er leuk uit en het is hier levendig! Gedurende de tweede wandeling komen we langs Taverna Kreta; daar eten we eens lekker Grieks!

Terug op de boot is het aangenaam; we kunnen nog wel even buiten zitten.Onze hut en kooi zal wel warm blijven. We denken vast aan die stijve nuf: pf!

Na een nacht met aardig wat deining bleek vanochtend de wind nog steeds aardig aanwezig en ook behoorlijk koel. Hoewel ik ’s avonds steeds denk dat ik de volgende ochtend meteen weer een duik in zee zal nemen denk ik daar dan ’s ochtends toch anders over. Wel kon ik uit de wind in het zonnetje lekker nog wat zitten lezen voordat Joost wakker werd. Tijdens het ontbijt konden we zien hoe het skutsje meteen zeilend weg voer van de ankerplek en deze grote boot werd maar door 1 man bediend!

Even later varen wij ook weg, maar eerst motorend omdat we tegen de wind in bovenlangs het eiland naar de Grote Belt moesten steken en ook meteen maar de vaarweg wilden oversteken zodat we geen last meer hebben van snelle grote boten. We hadden gerekend op een dagje westenwind 3. Zo gauw we de zeilen hadden staan was het noordwestenwind maar te doen met een zuidwestelijke koers, langs Langeland naar het zuiden om in Rudkøbing te overnachten. Na korte tijd nam de wind af. Toen we dachten helemaal geen wind meer te hebben kwam opeens de wind uit het zuidoosten. Ook nog te doen. Ook deze wind verdween weer. Het lukt beter te genieten van onverwachte wind en van geen wind waar we op gerekend hadden dan van geen wind terwijl we wel op wind hadden gerekend, zeker voor deze toch van zo’n 30 mijl naar het zuiden. We hebben veel de motor bijgezet terwijl de zeilen nog stonden. Soms dacht Joost weer een wind gewaar te worden uit een bepaalde hoek, deed de motor, trimde de zeilen, maar het leverde nauwelijks vaart in de boot op. Kortom: met zwabberwinden kan je geen land bezeilen. De zeilen strijken en je verlies nemen. Uiteindelijk kreeg onze Notos nog Zuidenwind kracht 4 voor de kiel, maar daar hadden we niets aan op weg naar het zuiden.

Na heel wat uurtjes zagen we de brug voor Rudkøbing opdoemen. Volgens onze vaarwijzer zou dit een levendig stadje zijn. Ondertussen geloven we niet meer zo in levendige Deense stadjes, maar wie weet. De haven was bommetje vol, we werden geadviseerd door te varen naar een klapbruggetje waar de havenmeester stond. Daarachter zou mogelijk nog plaats zijn. Dat was zo en de havenmeester opende de klapbrug voor ons, waar we wat breedte betreft maar net tussendoor konden. Daarna nog een snelle bocht en lagen we op een wat raar schreef plekje. Met onze grote kogelfender tussen onze boot en de kant en een paar goede springen lagen we vast als een huis. Klein puntje: we steken zo’n kleine meter buiten onze box. Maar ja, deze plek had de havenmeester toch echt aangewezen.

We gingen de levendigheid van het stadje verkennen, de havenmeester vertelde nog dat er morgen een festival was en vandaag al een prefestival (?). Hoewel na sluitingstijd van de winkels waren er inderdaad aardig wat mensen op de been en wat terrassen vol met mensen, een plein met een bar een etenstent, en muziektenten met veel lawaai. We mochten niet klagen, maar deden dat toch. We waren op zoek naar een gezellig restaurantje, maar dat kennen die Denen niet. In het stadje alleen veredelde snackbarren met hamburgers op het menu. Terug naar de haven, maar niet voor Joost het standbeeld en geboortehuis van Ørsted, een beroemde fysicus, gefotografeerd had.

In de haven vonden we ons eettentje met de niet erg originele naam Neptunus, maar met een uitstekende eenvoudige doch voedzame maaltijd. Na een douche en nog wat kleding in een wasmachine gestopt te hebben zitten we nu weer gezellig in de kajuit met een muziekje op. Er is nl weer een frisse wind opgestoken.

De dag begon weer met zon. Na het ontbijt op weg naar de winkel voor de uitgestelde boodschappen. Tot onze verassing voelden we een fris windje uit het Noorden komen. Dat hadden we niet verwacht.

Nadat we de boodschappen binnen hadden, afscheid genomen van onze Duitse buren die hadden geholpen met de stroom en ook de havenpas hadden ingeleverd verlieten we foutloos onze box. Toen we op het ruimere water voor Nyborg kwamen bleek de wind (vooralsnog) een blijvertje. Toch maar snel de fok, en even later het grootzeil, opgezet. Niet veel later zeilden we de Grote Belt weer op.

Doel van de dag was het eilandje Omø. Dat kleine eilandje ligt, voor Seeland, aan de andere kant van de Grote Belt. Die moesten we dus oversteken. En dat ging met deze wInd prima. Wel nam de windkracht gedurende de tocht af van 3 naar 2 en daarmee ging ook de sneheid omlaag. Op zich geen probleem; aan de “achterkant” (Oostzijde) van Omø kan je goed ankeren – en dat was ons plan. Wel moesten we aan het eind nog een vaste vaarroute van de beroespvaart passeren. Daar gingen we – met enige hulp van moterkracht – op onze koers tussen twee schepen door.

Hierna tussen Omø en het wat grotere eiland Agersø door en dan naar stuurboord richting de ankerbaai. Er lagen al een paar bootjes maar na ons kwamen er nog een paar bij. Meest opmerkelijk een echt skutsje dat zijn anker 100m van ons vandaan liet vallen.

Wij waren ondertussen lekker aan het zwemmen en de onderkant van de boot aan het inspecteren. Daarna was het tijd voor een biertje en een goed boek. We aten de restanten van de pasta van eergisteren. Er was meer dan genoeg.

Na het eten wilden we ook het eiland nog even zien. Dus kajak weer opgepompt, te water gelaten en koers gezet naar het strand. Door zand met kiezels en zeewier liepen we op onze blote voeten naar een picknick tafel. Daar deden we onze schoenen aan.

Met de klok mee liepen we het halve eiland rond dat vooral gevuld is met graanvelden. Halverwege de haven. Daar konden we – na 21uur(!) – nog een schepijsje krijgen. Dat aten we op zittend bij de oude haven waar ook de rode Noordkaper, die met ons bij Stauns fjord in Sammsø voor anker lag, een plaatsje had gevonden. Het tweede deel van de wandeling  bracht ons op de berg van Omø. Daar hadden we mooi uitzicht op de zonsondergang, de beide Grote Belt bruggen en (aan de andere kant) de baai waarin we voor anker lagen.

Vanochtend starten we om acht uur de motor. Dat lukt alleen als je dat van te voren afspreekt. Er zou weinig wind zijn en we wilden wel op tijd de stad Nyborg bereiken, zo’n 25 mijl te varen. We hadden stroom nodig en wilden zeker zijn van een plaats in de haven en ook nog van een levendig stadje genieten. Na een uur konden we een vaste koers varen en ging dus de auto-pilot aan en konden we rustig van ons ontbijt genieten. Hoewel er, ondanks dat er geen wind was, een rare deining stond. We zakken af over de Grote Belt en zien in de verte al de grote Oostelijke brug liggen. Over de Grote Belt liggen twee bruggen, daarvoor is eerst een kunstmatig eiland aangelegd. De Oostelijke brug is de hoogste en daar gaan alle grote boten door, de andere brug kunnen boten tot 15 meter onderdoor (zonder je te melden). Wij zijn 14,85m hoog. Dat is dus makkelijk.

Na de brug varen we het fjord in waar Nyborg aan ligt. We zien eerst vooral industrie en daarachter heel veel nieuwbouw, en dan de jachthaven. Om niet uitzicht te hebben op de industrie varen we ver de haven in om te kijken of daar ook plaats is, dat lukt. Een aardige Duitser pakt onze lijnen aan en dan liggen we. Natuurlijk meteen de stroom regelen want daar kwamen we voor. Helaas staat de stroomkast net te ver of is ons snoer net te kort. De aardige Duitser komt ons te hulp. Hij heeft een verdeelstekker doos (zo’n gewone voor in huis) en met een extra verloopstekker kunnen we dus bij hem inpluggen. Het moet dan alleen niet gaan regenen zeggen we nog met een lach, want we schatten die kans niet groot in. Joost gaat op zoek naar het havenkantoor, en dat werd inderdaad een zoektocht. Eindelijk is alles geregeld en kunnen we de stad gaan verkennen. Het is dan toch al 4 uur geweest.

We treffen een uitgestorven stad aan. Blijkt dat de winkels hier al om 2 uur op zaterdag dicht gaan. Dan maar het oudste kasteel van Denemarken, Nyborg, gaan bewonderen. Helaas, het hele kasteel is ingepakt voor een renovatie.

We gaan de stadswallen rondom het kasteel maar wel even bekijken. We komen opeens uit bij een tijdelijk openlucht theater waar vanavond de musical ‘I’m singing in the rain’ zal worden uitgevoerd. Komisch dat je zo’n musical op het programma hebt staan tijdens zo’n droge zomer. Maar theater gaat ook over dat waar je van droomt. We besluiten te kijken of we nog kaartjes kunnen kopen. We nemen eerst een biertje op een terras en eten daar ook meteen maar. De voorstelling begint namelijk al om 19.30. Daar zitten we dan opeens tussen allemaal Denen een bekende musical in het Deens te volgen. Hoewel door amateurs gespeeld is de kwaliteit erg hoog. We begrijpen lang niet alles, maar genieten er enorm van. En dan komt die langverwachte regen, maar die is heel plaatselijk, helaas. Maar wanneer er echt regen gaat vallen dan gaan wij vast en zeker zingen en dansen in de regen.