Naar een volgende kreek (Woolverton – Walton on the Naze, 12,4nm, 7 juli 2025)

Geplaatst op door

We liggen deze ochtend nog op de Orwell rivier. Vanuit Lowestoft zijn we een paar rivieren gepasseerd waarmee water naar de zee stroomt. Maar er zijn hier ook gebieden die, een beetje vergelijkbaar als de wadden, met hoogwater (deels) onderlopen en met laagwater (haast) droogvallen. Naar zo’n gebied willen we vandaag.

Maar dat moet je wel plannen; niet alleen om de stroom mee te hebben maar ook omdat als je met laagwater aankomt vastloopt. Wij hebben bedacht tussen 14 en 15 uur (lokale tijd) te moeten vertrekken. Dan hebben we nog stroom mee op de Orwell, zijn net voor laagwater bij Harwich en een kleine twee uur later bij de rood-witte aanlop ton (midvaarwaterboei). We hebben dus nog geen haast, en dat komt goed uit want het waait hard en dat maakt het lastig om uit onze box te komen.

Tijd genoeg voor een wandeling, Wij gaan het voetpad van gisteren naar de PinnMill nu stroomopwaarts vervolgen. Ellen heeft gisteren, toen we kwamen aanvaren, op de wal een toren zien staan en dat is nu een mooi wandeldoel. Maar eerst een stukje door het bos.

Daarna lopen we langs allerlei akkerbouw velden. We herkennen wortelen, aardappelen, uien en gerst (ja, gisteren liepen we langs tarwe). Veel irrigatievoorzieningen zijn er ook; maar met de buien van gisteren staan er ook plassen op de velden.

Na 40 minuten bereiken we het einddoel. Je kan het (volgens Ellen) ook als (duur) vakantiehuisje afhuren.

We wandelen vrijwel dezelfde weg terug. De kerk van Woolverton staat er tussen de bomen fraai bij!

En hoewel het niet regent vandaag sla ik voor de lunch toch aan het bakken!

Na de lunch en de afwas moeten we op pad. De wind is nog niet echt gaan liggen dus er moet even nagedacht worden hoe we veilig weg kunnen komen (en niet tegen andere boten worden aangeblazen. Met behulp van twee lange lijnen naar de wal, waarbij we er één gebruiken om rond een kikker naar buiten te draaien, lukt ons dat zeer goed. Uiteraard nadat we deze grote jongen even voor hebben laten gaan.

En dan op de genua (dat is wel voldoende bij windkracht 5 en ruime wind) de Orwell af. Al snel PinnMill weer in zicht met zijn pub en rommelige jachtwerf.

Wij varen verder. Er is best veel te doen op het marifoonkanaal van de haven van Harwich maar als wij langsvaren is het er niet druk. We varen netjes net buiten de vaargeul de zee op en zetten koers naar de aanloop ton. Windrichting is precies zo dat we waarschijnlijk ook net weer de kreek op de genua in kunnen varen.

En zo varen we in stilte het moerassige gebied (veel heet hier ‘Marsh’) in aan de ondiepe ‘Pennyhole bay’. De boeien liggen er niet voor niks – vlak daarachter kan je de banken zien liggen; ook is daar branding.

Ook is het even opletten want de geul die kronkelt. Kijk maar, 3 rode boeien (aan bakboord houden) en een groene. Niet de kortste weg nemen dus!

En dan is er aan beide kanten land en liggen er ook hier weer veel bootjes aan moorings op hun schipper te wachten. Hierdoor ook niet altijd duidelijk waar de geul precies loopt. Een paar honderd meter voor de haven starten we de motor. Keurig leggen we aan tussen twee boten aan een ponton die langs de oever ligt.

We gaan nog even kijken maar de havenmeester is al naar huis. Die zien we morgen wel. We eten en wassen af. En terwijl de zon schijnt is er in het oosten een regenbui.

Korte mooie tochten (Ipswich – Woolverstone, 3.2nm, 6 juli 2025)

Geplaatst op door

We gaan Ipswich weer verlaten. Vandaag wordt het wel de kortste tocht van onze vakantie denk ik. 3.2 mijl varen naar een haven aan de rivier de Orwell. We laten ons dus nu met de ebstroom naar beneden zakken. Er is haast geen wind, dus zeilen heeft geen zin. Eerst wel weer via de sluis naar buiten. Het is op deze zondagochtend nog rustig op het water.

De bestemming komt in de verte al gauw in zicht. Wat we ook zien is dat er toch een coaster de rivier op komt.

Een raar gezicht hoe hij in de verte tussen alle boten aan moorings doorvaart.

En dan komt hij ook bij ons langs. Het gaat hier allemaal met gemak samen. Gelukkig mag de coaster hier ook niet hard varen. 

De haven waar we willen aanleggen ligt dus in de rivier en in de stroming. We zien mooi een plek aan de kopse buitenkant van de steiger liggen. We moeten er eerst voorbij en dan keren om tegen de stroom aan te leggen. En dat gaat heel makkelijk zonder wind. Als we stil liggen denk je toch dat dat niet zo is doordat het water nog langs de boot stroomt. Aan de steigerkant leggen we genoeg fenders voor als er nog een coaster langskomt. Tevreden dat we liggen willen we naar het havenkantoor lopen. Een medewerker roept echter al naar ons dat we daar niet kunnen blijven liggen. De buitensteigers moeten vrij blijven! We sputteren nog wat tegen maar de jongeman belooft ons te helpen. Hij zal een lijn aan pakken. Tja, dat is niet het moeilijkst. Ik gooi die lijnen wel meestal raak. Maar een box in manoeuvreren is lastiger. Gelukkig is het de eerste box en is de richting waarop we erin moeten gunstig. De boot draait het liefst die kant op. Het gaat eigenlijk heel gemakkelijk. Maar ja, geen hinderlijke wind. En dan zijn we toch tevreden dat we nu wat beter beschermd liggen tegen harde wind en golven. Die zijn er nu niet maar wind regen en mogelijk onweer is de verwachting voor vanmiddag. 

We gaan ons aanmelden bij het havenkantoor. We krijgen een kaartje mee om de wc te openen. Deze blijkt het niet te doen. Terug en wachten tot twee andere klanten geholpen zijn. De balie-medewerkster wil het niet geloven en gaat het zelf proberen. Inderdaad: hij doet het niet. Ondertussen hebben we wel gezien dat aan de gastenvlaggen wand de Nederlandse vlag hangt. Nou ja, vlag, vlaggetje.

Het is gebruikelijk dat ook havens een gastenvlag hijsen van nationaliteiten die in de haven liggen. We vonden dat ons Engelse gastenvlaggetje een beetje aan de kleine kant was, maar na vandaag niet meer.

We drinken nog koffie op de boot als we een donkere lucht aan zien komen.

Als eerste begint het hard te waaien en dan gaan we maar vast naar binnen. De regen komt daarna. Mooi moment om de oven aan te steken en onze voorraad ‘Paasbrood ‘ weer aan te spreken. We hebben nog steeds niet een heel gewone bakker gevonden hier. Of bestaan die niet meer?

Nu het zo regent is het een uitgelezen moment om de KGK kerkdienst te gaan bekijken. Mirjam was liturg, dus dat willen we graag zien. Alleen lukt het ons niet om wifi van de haven te krijgen. En het regent te hard om even naar het havenkantoor te lopen. Gelukkig zijn we niet uitgelezen in onze boeken.

Weer een bezoek aan het havenkantoor helpt niet de wifi voor elkaar te krijgen. Ondertussen is het al een tijdje droog en gaan we op pad. Op weg naar Pin Mill slechts 2 km verderop. Het is wel een mooie wandeling! Het kustpad loopt afwisselend door de velden, bossen en langs de kust.

En dan nog een hoek om en dan zijn we bij Pin Mill en zien we de pub The Butt & Oyster liggen. Midden tussen alle spullen van een bootwerf annex jachthaven.

Het lijkt alsof de zondvloed geweest is en daarna alles schots en schreef teruggegooid is

We gaan eerst op het terras een pintje drinken. Zoals ik eerder al vertelde is deze plek de plek voor Nederlanders als ze de oversteek hebben gedaan om dan hier een pint te drinken. Velen doen dat in een Hemelvaartsweekend. Heen, pintje drinken en weer terug.

Wij gaan op tijd naar binnen om nog een tafeltje te bemachtigen voordat nieuwe buien weer losbarsten. De clichés zijn misschien wat flauw, maar alleen in Engeland kan de regen zo over de ruiten plenzen.

Maar dan is het ook extra fijn toeven in een Engelse pub. We laten het ons smaken hoewel het toetje toch te veel is.

Droog kunnen we weer naar onze boot lopen. Eenmaal binnen begint het weer te regenen

Vakantie komt op stoom (Ipswich, 5 juli 2025)

Geplaatst op door

We zijn al een weekje op vakantie en we komen er echt in. Als bewijs mag wel gelden dat we goed uitgerust en zonder wekker beiden rond 9 uur uit bed zijn. Tijd voor ontbijt en rustig aan de koffie. Vandaag gaan we, na nog een uurtje lekker puzzelen en lezen, aan de wandel door Ipswich.

Terwijl we zo rustig aan doen horen we af en toe een stoomfluit. We horen ook wel wat geluiden die op een trein zouden kunnen duiden; het station is ook vlakbij. Via Internet vinden we ook de stoomtrein die hier in de buurt rijdt; maar die heeft alleen morgen dienst.

We zijn nog nauwelijks de haven uit en omgelopen naar het Waterfront en we zien het. Tal van historische stoomwagens – en traktors staan opgesteld of rijden voorbij. Ook twee oude auto’s, met ook nog het stuur aan de linkerzijde, doen mee. En dat trekt natuurlijk veel bekijks en ook wij schieten onze plaatjes.

Na het vergapen vervolgen we onze wandeling. Allereerst over het terrein van de University of Suffolk; de enige universiteit in deze county. Ziet er allemaal erg modern uit en er is ook op zaterdag het nodige te beleven rond de sportvelden en de ‘Student Association’. Het hoofdgebouw van de universiteit, waar we ook vanuit de boot op uitkijken, vind ik fraai.

En dan langs wat drukke wegen op weg naar ChristChurch park waar we eventueel wat verder kunnen wandelen en de ChristChurch Mansion kunnen bezoeken waar enige kunst gratis te bewonderen is. In het park kijken we direct op de Mansion – deels achter een party tent.

Doordat we nu bij een mansion zijn komt bij Ellen de vraag op wat nu het verschil is tussen een mansion en een manor. Blijkt dat een manor de hoofdwoning is van een landgoed. Een mansion dus gewoon een groot huis.

Het park is zoals je van een Engels park verwacht. Wel veel dingen die duiden op recente feesten dan wel partijen. We lunchen in het theehuis achter de mansion en lopen ook nog even door het gebouw. De kunst met name oude schilderen, glazen en bestek. En, oh ja, je kan hier ook trouwen. Ons valt het allemaal wat tegen. En dus wandelen we terug naar het centrum.

In het centrum blijkt veel roze gekleurd. Dat vanwege de ’terugkeer’ van Ed Sheeran. Ed is in Suffolk opgegroeid en geeft de komende week hier in Ipswich een paar concerten. Dat wordt groots aangepakt. Overal roze vlaggetjes, posters met ‘Welcome back Ed’, roze etalages van winkels en zelfs op het stadhuis een spandoek. Een selectie:

Na door de winkelstraten van dit aardig opgeknapte provinciestadje te zijn gelopen waar sommige winkels het ook moeilijk hebben gaan we boodschappen doen. Vanwege de lange rij bij de enige bemande kassa kiezen we voor de zelfscan. Dat wordt een belevenis – kennelijk is het gewicht op de inpakplank een extra controle. Snel inpakken levert dus foutmeldingen op en het valt niet mee om dat te voorkomen.

Maar we slagen er in met de boodschappen terug naar de boot te lopen voor een rustige warme, winderige en bewolkte middag. Staan daar opeens al die stoomwagens aan de overkant opgesteld. Niet even later vertrekken ze in optocht. Eén moet zich daarbij laten ’tillen’ door een truck met oplegger.

We eten buiten en genieten van de gezelligheid aan de overkant. Ook bereiden we de volgende etappes van onze tocht voor. En natuurlijk moet er een blog getikt.

En net dan komt er een rondvaartbootje met al weer een spandoek voorbij.

En in het donker blijkt ook de universiteit mee te doen met de lokale trend met een paar roze verlichte ramen.

En tussendoor lossen we Sudoku’s op en lezen we een boek. Onze vakantie is goed op stoom!

Locked-in (Shotley Gate – Ipswich, 10nm, 04 juli 2025)

Geplaatst op door

‘Zeilen doe je voor de aardigheid en het moet niet in werken ontaarden’. Zo begint ons zeilboek over de Engelse Oostkust. Ik moest daaraan denken toen Joke schreef dat ze het hard werken vond voor vakantie. Gisteren was het inderdaad fysiek zwaar, maar mentaal niet. En ik heb het voordeel dat ik binnen niet zeeziek word en kan als ik te moe ben binnen in het vooronder gaan liggen en helemaal alles los laten terwijl ik op de golven meedein. Joost kan het fysiek nog beter aan dan vorig jaar en heeft de boot helemaal onder controle. Hij geniet van zo’n dag.

Vanochtend liep ik in m’n korte broek in de zon naar de douches. Dat is ook echt vakantie! We hebben alle tijd. Ons plan is de rivier de Orwell op te varen naar de stad Ipswich. Dat kan het beste met de vloedstroom mee en die is er pas om 13 uur. Een ochtendje in de kuip met koffie en boek en puzzel is ook heerlijk.

Rond 13 uur zijn we klaar om te vertrekken en melden dit via de marifoon aan de havenmeester. We kunnen vertrekken, hij zet de sluis vast open. Gisteren toen we nog niet wisten of we 1 of 2 dagen wilden blijven had de havenmeester gezegd, kom dan maar morgen betalen, jullie zijn toch locked-in. En inderdaad, het is hier een havenkom met maar 1 uitgang: de sluis. Deze keer in de sluis blijkt het waterpeil 2 meter te gaan zakken. We moeten de lijnen vastmaken aan de mee zakkende sluiswanden. Dat blijkt heel handig en veilig. We zijn snel beneden en varen naar buiten.

We slaan linksaf de Orwell op. Er is zuidenwind voorspelt, samen met de stroom mee moeten we makkelijk op alleen de genua kunnen zeilen. Helaas gaat de wind al snel uit het westen waaien en moet de motor bij om de bochten te halen. De overgang is groot tussen de Industriehaven waar we net uitkomen en de mooie natuur rond de rivier: glooiende heuvels en bossen.

De rivier ligt vol met zeilboten aan een mooring. Een heel gebruikelijke manier hier om boten vast te leggen. De vaargeul is hier wel heel diep want er moeten ook nog coasters door kunnen. Je kan het je haast niet voorstellen en wij zien er geen varen.

We varen langs Pin Mill. Voor Nederlandse zeilers de plek om een oversteek naar Nederland te vieren in The Butt & Oyster met een frissen pint.

Wij willen er nog heen, maar dan wandelend vanaf een andere haven aan deze rivier. Maar dat vereist weer nieuwe ‘skills’! Die haven ligt in de rivier zodat je bij aanleggen met de stroom rekening moet houden. Nog een stapje moeilijker is in de rivier een mooring oppikken. Nu gaan we voor ons gemak nog een veilige haven achter een sluis in, opnieuw locked-in.

Maar eerst nog onder een brug door en langs een klein industrie gebied voor de stad. Kijk, de coasters zijn er wel, deze komt zelfs uit Delfzijl!

We kunnen de sluis zo weer invaren. Ditmaal ligt er een drijvende steiger en daar kunnen we ook makkelijk bij aanleggen. Nu gaan we dus met steiger en al naar beneden.

In de haven kunnen we makkelijk aan een kopse kant van een steiger gaan liggen. Geen gehannes met een box invaren. De tocht duurde zo’n 3 uur.

Na ons bij het havenkantoor gemeld te hebben gaan we de stad in. Een pootje van mijn bril is namelijk losgeraakt en we moeten dus op zoek naar een opticien. Dat lukt en ze maken het gratis voor me. We zien al aardig wat van Ipswich dat bestaat uit veel oud en nieuw door elkaar. aan de overkant van onze haven is een nieuw uitgaanscentrum gemaakt bestaande uit oude gebouwen, verbouwde pakhuizen en nieuwe onder nieuwe appartementencomplexen. We gaan eten in het havenrestaurant met uitzicht op de nieuwe haven. Het eten is voortreffelijk! Havens en goed eten gaan hier blijkbaar samen.

Terug op de boot schrijf ik buiten dit blog. Het lijkt werken, maar dat is het niet. Achter mij het geroezemoes van het uitgaansleven aan de andere kant van de haven.

En het is al donker als ik het online zet.

Naar het zuiden (Lowestoft – Shotley Gate, 45nm, 3 juli 2025)

Geplaatst op door

In Lowestoft hebben we twee keuzen. Naar het noorden of naar het zuiden van Engeland. Voor beide keuzen is van alles te zeggen – maar wij kiezen er voor om in ieder geval deze vakantie de rivier Orwell op te varen. Naar het zuiden gaat het dus.

Om zoveel mogelijk stroom mee te hebben vertrekken we bij laag water. In tegenstelling tot in Nederland loopt de vloedstroom hier van noord naar zuid. Laag water is vandaag om 9:25uur in Lowestoft. Maar nadat Ellen weer aan boord is met vers brood vertrekken we meteen. En zo vertrekken we moeiteloos om tien voor negen, met toestemming van Port Control, uit de haven.

We hijsen al snel de zeilen. Er staat nog weinig wind en de stroom doordat we zo vroeg zijn nog tegen. De motor helpt ons dus een beetje. Maar om 11 uur trekt de wind een beetje aan, kan de motor uit en genieten we in de zon met een aangename temperatuur van het uitzicht op de kust. Allereerst de vuurtoren van Southwold aan de rivier Blyth – Southwold slaan we als bestemming dus even over. We nemen een paar foto’s om te laten zien dat de vuurtoren brand.

De wind trekt aan naar kracht vier en wordt zuidelijker dan gedacht. Dit betekent dat we haast aan de wind varen en dat de wind tegen de stroom in staat. We gaan dus best schuin en veel op en neer. Als we even mogen afvallen, om ruimte te geven aan een werkboot met onderwaterwerkzaamheden, gaan we met stroom mee dan ook ruim 8 knopen!

Als we even later voor de volgende werkboot moeten oploeven redden we dat door de drift niet helemaal en zetten we maar even de motor bij. Van de gelegenheid maken we ook gebruik om een rif te zetten en de genua te verkleinen. Het scheelt nauwelijks in snelheid maar de boot staat wel wat rechter op – en dat is een stuk minder vermoeiend!

De rivier Orwell mondt uit in de Noordzee bij Harwich en dat is, niet alleen door de veerboot vanuit Hoek van Holland, een drukke haven. Er is een aanbevolen route voor jachten net buiten de drukke vaarroutes die we wel twee keer moeten oversteken. Dat gaat ons de eerste keer goed af en al snel komt het eerste havenverkeer voorbij.

We varen links van de vaarroute en draaien een stormrondje om niet te hoeven gijpen. Al snel varen we weer voor de wind en halen we de genua binnen. Bij een volgende draai in de vaargeul sturen we even op de motor tegen de wind en laten we het grootzeil zakken. Nu moeten we weer de vaargeul over maar we laten even een grote jongen voor door een rondje te varen.

Tijd om ook een mooie foto van Harwich te nemen. Opvallen vooral twee oude hotels.

Aan de andere kant van de vaargeul roepen we de sluiswachter van Shotley Marina op. We moeten even wachten omdat er net een boot uit de jachthaven komt. En dus draaien we weer een rondje.

Maar dan komt de boot eruit en gaan de sluislichten op groen. Allervriendelijkst worden we door de sluiswachter/havenmeester verwelkomt en een mooie plaats gewezen.

Door deze sluis hebben we geen (nauwelijks) last van het getij – het waterpeil in de haven is zo ongeveer rond de hoogwaterstand van de dag. Met onze ondiepe boot is dat geen probleem.

Na het aanleggen lopen we nog even naar de haveningang. Net komt die andere boot aan die we wel eens gebruikt hebben om naar Engeland te komen. Toch maar even een fotootje maken.

We eten pasta met dezelfde saus als gisteren. Drinken de rose / vertrekwijn van thuishaven Waterland. En genieten nog even na van deze fijne zeildag!