We hadden van te voren gezien dat voor vandaag een westenwind 5 was voorspeld en op zee zelfs zes. Expres deze haven uitgezocht aan de westkant van de Kieler Bocht, zodat we voor een dagje ‘schuilen’ goed beschut zouden liggen. De mooie maar wel drukke badplaats aan de oostzijde kenden we toch al. We zijn altijd wel in voor iets nieuw.

Het was nog erg stil bij het wakker worden, nauwelijks geklots tegen de boot. Toen we eruit waren begon de wind wat aan te trekken, maar het viel ons erg mee. Niettemin genoten we van een dagje rustig aan. Lekker krantje (op I-pad) lezen bij het ontbijt, muziekje op. De douche op de boot maar eens uitgeprobeerd want de douche in de haven was te veel Duitse gezelligheid op te weinig vierkante meters. Privacy hoeven die Duitsers niet als het maar met mensen van hetzelfde geslacht is. Superdouche op de boot zodat ik te veel warm water had verbruikt en Joost een deels koude douche had. (Sommige lezers weten dat dat ook wel eens andersom is voorgekomen).

Ik ging ons maar eens melden bij de havenmeester. In een mum van tijd was dat geregeld. Liggeld van 6.75 per nacht! Dat lukt in Nederland niet. Ik dacht klaar te zijn, maar de havenmeester vroeg of ik niet iets vergeten was. Ik had geen idee. Lachend zei hij: “de wifi code! De Nederlanders vragen daar allemaal als eerste om! ” De Duitsers niet dan, kon ik alleen maar uitbrengen. Veel minder volgens hem. (Toch maar eens nagaan of ik niet beter een Duits mobiel abonnement kan nemen!) Nadat ik nog bij een supermarktje brood en iets lekkers voor bij de koffie (vroeg Joost zelf om!?) gekocht had, terug naar de boot waar Joost die koffie ging zetten. Daarbij lekker lezen, ik in ‘Donderdagmiddagdochter’ van Stevo Akkerman en Joost ‘God en ik’ van Alain Verheij, waarbij we elkaar de opmerkelijkste uitspraken vertellen en we beiden ook vinden dat de ander het boek ook moet lezen.

Na een lunch op de boot trekken we onze wandelschoenen aan. Vroeger heb ik van Joost geleerd een hele dag te kunnen lezen en hij van mij dat wandelen leuk kan zijn. Dit combineren we tegenwoordig graag. We wandelen via een kustpad langs de Kieler fjord richting Kiel en hebben voortdurend een mooi uitzicht. In de verte zien we de zeilen van heel wat kite surfers alsof er slingers boven de zee zijn opgehangen.

We komen langs het Olympisch zeildorp van 1936 en 1972 en drinken op een wat alternatief terras niet zomaar een cola’tje en een biertje. Een afro-cola, zonder duidelijk vermelding waarom het zo heette. Ik vraag me dan meteen af of dit niet erger is dan gewone cola. Hoe was het ook al weer? Honderd liter water is nodig voor 1 liter cola! Op het flesje van het Flensburger biertje staat dat per flesje dat ze verkopen een vierkante meter strand gereinigd wordt. Bijzonder toch dat consumeren zo goed kan doen.

Drie uur later ploffen we op de bankjes in de kuip, schoenen uit, benen omhoog, een biertje en weer een boek! Vakantie! Joost kookt nog een maaltijd op de boot, en na de maaltijd moeten we maar eens plannen voor de tocht van morgen gaan maken.

De bedden in kamer 117 van Motel One Bremen waren goed genoeg om ons tot na 8-en te laten slapen. En ook na het ontwaken bleven we even liggen en lekker douchen voor we naar het ontbijt afdaalden. Onder de lekkernijen dit keer (chocolade) croissants, half zacht gekookte eitjes, fruitsalade, broodje kaas en veel jus. En we konden buiten in de binnenplaats van het hotel eten – wel met vest aan. De koffie aan het eind was Duits.
Nu kalm aan de auto uit de parkeergarage ophalen. Ik moest nog nieuwe slippers en die tijdens de korte wandeling ook op ons gemak gekocht. Op de 9e verdieping stond onze auto zoals we hem hadden achtergelaten. Na wat gedraai en gecirkel konden we de garage verlaten en even later betaald voor ons hotel parkeren. Tassen ophalen, uitchecken en de auto in.

Pas bij Lubeck kwamen we file tegen. We hebben tijd genoeg dus even een stukje binnendoor – dat bracht ons zelfs door een toltunnel onder de Trave. In Heiligenhafen nog even getankt en zo reden we kwart voor drie het bekende terrein van de jachthaven op.Van alle administratieve en technische handelingen is vermeldenswaard dat onze boot dit jaar Notos heet. Even opgezocht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Notos): Notos is in de Griekse mythologie een van de windgoden en representeert de Zuidenwind. Die zullen we vermoedelijk zelf de komende dagen niet ondervinden.

Een tweede dingetje is dat een wat kleinere gezellige nieuwe boot is. Maar de diepgang blijkt toch 2,02m – dat is een halve meter dieper dan we wilden. Daar zullen we met de toerplanning verder rekening mee moeten houden.

Nadat we ook een kugelfender voor achterop hadden gekregen konden we de spullen naar de boot brengen. We liggen met de kop naar de kade dus dat is best onhandig bagage overzetten. Maar dat krijgen we met ons 2-en wel gedaan: het meeste ging direct het luik het vooronder in.

Na al deze vermoeienissen terug naar Heiligenhafen voor avondeten en boodschappen. Even na 6-en zaten we op een terrasje met een Konings biertje. Niet veel later komen er schnitzels met friet. Met een volle maag doen we de boodschappen; er komt nog veel lekkers in ons karretje terecht.

Terug op de boot wordt er nog wat uitgepakt, vla met (van huis meegenomen) rabarber gegeten en bij gezellige kajuitlampjes gewerkt aan ons blog. Het is met de wind pal op het achter dek buiten te fris.

We hebben gisteravond beiden nog de laatste zaken van ons werk afgerond. Daarnaast de laatste was gedaan. Vandaag alle tijd om te pakken. We zijn van plan om naar Bremen te rijden en het hotel is al geboekt. Het is maar 3,5 uur rijden, dus we kunnen rustig aan doen en zelfs uitslapen. Maar dat lukt mij dan juist niet. Op tijd was ik al aan het pakken. Rustig koffie gedronken en nog de laatste spullen. Als we wat vergeten zijn kopen we het wel, dachten we. Zo zitten we, na Lukas gegroet te hebben, toch al om 12 uur in de auto. We nemen de route via Groningen, lekker rustig, en genieten van een lunch bij de Poort van Groningen. Verder rijden en dan schiet je opeens te binnen wat je vergeten bent: m’n portemonnaie. Is te kopen, maar niet de pasjes die erin zitten. Opeens bedenk ik dat ik een pasje en m’n rijbewijs eerder die week in het hoesje vn m’n telefoon heb gestopt. Ben ik gelukkig niet helemaal afhankelijk van m’n man! Nog later bedenk ik dat ik m’n oplegmatras vergeten ben. Valt ook niet zomaar te kopen. Nu maar hopen dat het matras in de boot niet keihard is.

Plein in Altstad Bremen

Tegen vijf uur rijden we Bremen in en het hotel is snel gevonden. Op de hotelkamer even uitrusten en ondertussen hebben we Frankrijk het 2e doelpunt tegen Uruquay zien scoren. We brengen daarna de auto naar een parkeergarage en verkennen de oude binnenstad van Bremen. Tussen de mooie oude (vanaf 15e eeuw) gebouwen ontdekken we al snel ‘die Bremer Stadtmusikanten’. Het beeld naar een sprookje van Grimm komt bekend vertrouwd voor en ik moet er van Joost bij poseren voor de foto.

Die Bremer Stadtmusikanten

Je kan je afvragen wie van de vijf de beste stadsmuzikant is. Eerder vroeg men zich af waarom deze dieren die balken, blaffen, miauwen en kraaien muzikanten worden genoemd. Het verhaal gaat dat de mensen in Bremen zo weinig muzikaal waren dat het geluid van deze dieren hen als muziek in de oren klonk.

Een biertje op het mooie marktplein luidt echt de vakantie in! Daarna volgt een wandeling langs de Weser promenade. Daarboven vele biergarten met tv schermen voor het WK. Arme Duitsers! Een Franse touriste loopt met de vlag van Frankrijk om haar heen vrolijk te zijn. Wij lopen naar het oudste wijkje van Bremen, Schnoor genoemd. Kleine smalle straatjes met kunstenaarswinkeltjes. Samen met het mooie weer doet het ons ook wel aan Split denken waar Mirjam nu is. We vinden snel een gezellig tentje om te eten. We drinken er bier bij dat zo ‘lokal’ is dat het alleen in dit restaurant te krijgen is. We wandelen langs de stadwal door het groen terug naar ons hotel. Na nog een drankje in de hotellounge rollen we zo ons bed in.