Na een goede nachtrust en een rustig ontbijt eerst maar eens onze spullen inpakken. Het was een zonnige ochtend met nog weinig wind. Dan koffie zetten en voor het laatst het weerbericht checken. Windkracht vier uit het Zuidwesten met af en toe een buitje. Dat betekent dat we niet in één keer naar Großenbrode kunnen steken maar gezien de beperkte afstand is dat ook geen probleem.

Na een kopje koffie steken we van wal en na zorgvuldig de vaargeul te hebben gevolgd hijsen we vol de zeilen. We zetten koers naar het Zuiden en nemen de tijd voor een tweede bakje koffie in de zon.

Maar bij het kloppen van de melk in de kombuis merkt Ellen dat er iets veranderd. En nee, dat heeft niets met zeilstand of koers te maken (menselijke invloeden dus), maar het toenemen van de wind. We gaan iets schuiner en hebben opeens meer golven. Dat maakt het inschenken van koffie niet eenvoudig.

Even later neemt de wind weer wat af. Maar als de wind weer begint toe te nemen besluiten we toch maar een rif in het grootzeil te leggen. Dat zeilt wat relaxter. De rolfok krijgen we door het korte lijntje niet wat kleiner; na minuten geklapper laten we dat maar even – zo hard waait het nu ook weer niet.

En nadat we koers hebben gezet naar Großenbrode en de wind weer is afgenomen van een ruime vier naar een goede drie zien we donkere luchten op een afstandje mooi langs ons heen trekken. Zou het droog blijven?

Van het een op het andere moment neemt de wind fors toe (kracht ruim zes) en waait die opeens pal uit het Noordwesten. Nu trekt ons die grote fok wel teveel aan de boot. Even de motor starten, kop in de wind en strijken dat ding. Daarna vervolgen we op het gereefde grootzeil, inmiddels scherp aan de wind, zeilend onze koers.

Op tijd hebben we ook onze regenkleding aan; vlak voor de betonde geul bij Großenbrode barst de regen los. De wind is inmiddels wel weer afgenomen; zeilboten in de buurt trekken de schoten weer aan en vervolgen hun tocht. Wij strijken de zeilen, varen de haven binnen en tanken 119liter diesel. Voor drie weken varen valt dat nog mee.

Na het aanleggen in de stromende regen eerst even lunchen – broodje ei. Daarna is het gelukkig droog als we de boot leegmaken en de bagage in een aantal keer op een karretje naar de auto rijden. Eindcontrole en uitchecken zonder problemen (geen schade; aan de radarreflector konden wij niets doen) – om 5 uur verlaten we Großenbrode om nog even in Heiligenhafen te tanken.

De autotocht verloopt voorspoedig. Wegens drukte en werkzaamheden bij Bremen worden we door Waze via Groningen geleid. Ellen leest een tijdschrift en zo gaan we pas rond 9-en bij de Poort van Groningen (in Nederland dus) een hapje eten. De kipsaté met friet smaakt goed en veel beter dan we voor een wegrestaurant verwacht hadden.

Om kwart voor twaalf rijden we de straat in. De kinderen zijn nog wakker en helpen met uitladen. Nog even samen een biertje drinken!

Ach ja, dat moet ook vaak gebeuren: jarig zijn in de vakantie. Tenminste als je op 27 juli jarig bent.  Jarig zijn en jarig voelen zijn ook twee dingen. In ieder geval heeft Joost gisteravond rond 24 uur al voor me gezongen en hoefde dat vanochtend niet meer. We hebben heerlijk rustig ontbeten met verse aardbeien want daar had ik zelf voor gezorgd.  M’n moeder was de eerste om mij telefonisch te feliciteren! Daarna maar eens gaan melden bij de havenmeester, zijn kantoor was gisteravond namelijk al dicht, en gaan douchen. Het plan voor vandaag was om naar het plaatsje Burg te lopen zo’n 3.5 km hier vandaan., het middelpunt van dit eiland. Het was een echt vakantiestadje met alle drukte van vakantiegangers die zich eigenlijk vermaken met niets als het weer te slecht is om op het strand te zitten. We hebben daar in een Konditorei natuurlijk  verjaardagstaart gegeten. Ondertussen een telefoontje van Mirjam en Lukas waarmee het vejaardagsgevoel wat toenam. Ook nog appjes van anderen en veel felicitaties van de facebook vrienden van Martine omdat zij haar felicitaties had gepost op Joost z’n feestbook (oeps ik verschrijf me).

Nog even het plaatsje door, maar het was er vreselijk druk ook met autoverkeer zodat we er snel genoeg van hadden. Teruggelopen via het havenplaatsje Burgstaaken. Daar hebben we een lunch gebruikt op een terras. De temperturen vandaag zijn zeer wisselend, zo heb je het veel te warm en zo heb je het weer koud. In deze haven ligt een onderzeeër, hier U-boot genoemd. Nu wilde ik altijd nog graag eens een U-boot van binnen zien, waarom dan niet vandaag. Mijn fantasie slaat toch altijd op hol bij verhalen over dit soort boten. Met mijn vrouwenbrein zie ik wel een heel kleine ruimte voor me, maar wel redelijk gezellig met aan beide kanten banken en ergens een eettafel. De werkelijkheid is heel anders. De U-boot bestaat voor het grootste deel uit apparaten, snoeren, buizen, metertjes, handels, sturen, torpedo’s. Een heel klein gedeelte is bestemd voor slapen en zitten, vergelijkbaar met een nachtreincoupee voor 6 personen maar dan veel en veel kleiner. Op mijn 56e verliet ik met weer een illusie armer de U-boot.

Teruggelopen naar onze gezellige boot. Heerlijk een paar uren om de benen te strekken bij onze boeken die we nog steeds niet uit handen voordat we op weg gingen voor mijn verjaardagsmaal. In een wat luxer hotel aan de boulevard hadden we gereserveerd. Het was er niet erg druk maar wij hebben er heerlijk en gezellig gegeten.

We gingen naar bed met een matige weersverwachting. De hele ochtend windkracht 5 met uitschieters naar boven en regen. Maar toen we wakker werden was het echt lichter dan de dag ervoor en ook de windverwachting bleek naar beneden bijgesteld. Vanaf een uur of 11 konden we met een Noordenwind wel varen waarbij we de eerste uren wel hoge golven moesten verwachten omdat de storm nog wat moest uitdoven.

Wel eerst boodschappen doen en daarvoor moesten we met de pont de Warne over naar het dorp Warnemunde. Zagen we en passant de Warnemunde zeilschool, net naast de vaargeul waar de Ferries gewoon doorvaren, oefenen. In het dorp was het druk; omdat er een bruiloft was (we staan als passant ook vast op de foto) maar ook omdat iedereen blij was dat het droog was en men lekker naar buiten kon. Terug in de haven bleek ook die ontwaakt. Mensen waren weer buiten bij hun bootjes en er werden weer trossen los gegooid.

Ondanks de dwarse wind kwamen wij (dankzij wekenlange oefening) zonder problemen uit de box. Buiten de haven inderdaad forse golven. Vlot de zeilen omhoog waar we voorzichtigheidshalve het tweede rif in hadden laten zitten. Dat gaf wel erg weinig vaart dus snel op maar 1 rif verder. Aan de wind op een Noord-Weste koers richting het eiland Fehmarn. Lekker zes knopen. En even harder als we iets moeten afvallen om een geankerd schip voor de rede van Rostock te ontwijken.

Maar na een uurtje begon de snelheid te dalen. Dat lag niet aan de zeilstand, de stroom of de golven. Nee de golven vielen zelfs erg mee. Maar de wind nam af. Snel dus ook het eerste rif uit het zeil getrokken. En toen nog wat afvallen om snelheid te houden; zo kwam Fehmarn wel wat langzamer dichterbij.

De zee werd steeds vlakker omdat de wind steeds meer afnam. Dat geeft natuurlijk wel de gelegenheid om foto’s te nemen van passerende mooie bootjes. Maar toen de snelheid beneden de twee knopen dreigde te zakken moesten we besluiten om de motor aan te zetten; anders waren we niet voor het donker in een haven.

Op een vlakke zee zie je van alles. Ook dit keer, net als toen we van Ystad aar Bornholm motorden, even de karakteristieke vinnen van bruinvissen gezien. Van verre zie je de Fehmarn brug. En drie piekjes op het eiland die pas van dichtbij zijn te herkennen als flatgebouwen.

Burgtiefe is een echte badplaats met aan de achterkant een mooie ruime jachthaven. Moeten wel weer nauwkeurig de geul volgen maar leggen daarna op ons gemak achteruit aan (in weer een forse box). Na het opruimen van de zeilen en het vullen van de watertank delen we een Lübzer biertje (uit Lübz) en eten daarna Schol en Zigeunersnitzel in het jachthavenrestaurant. Dan nog een wandeling langs de strandboulevard (en de drie flats); een Duits strand vol met korven en ook veel binnenvertier is toch bijzonder anders dan bij ons.

De weersverwachting verandert hier met de dag. Was op zondag de al een week verwachtte storm op woensdag weer afgeblazen. Nu was er opeens voor vandaag en morgen harde wind en regen voorspeld, mag nog net de naam van storm niet hebben. Maar in ieder geval weer om veilig in de haven te blijven. Zijn wij even blij dat we in een goede grote haven liggen met voldoende te doen in de omgeving. We liggen nu ook op 1 dag varen van onze thuishaven af.

Bij de mooie grote haven ligt een modern luxe hotelcomplex met daarin ook een sauna. Het weer kan niet beter voor deze aktiviteit. En we zijn eigenlijk nog te weinig aan lezen toegekomen dus lacht deze dag ons toe. Eerst even verse broodjes gehaald voor het ontbijt. Daarna heeft Joost in een van de winkels van het hotel een modene zwembroek (zo-een waarin het zaakje ook kan zwemmen) gekocht (hij was zijn zwembroek vergeten). De sauna was namelijk wel zonder ‘badebekleitung’ maar het zwembad met.

De sauna op z’n Duits: even goed uitzoeken hoe de mores hier zijn. Aparte dames en herenkleedkamers, want je mag wel samen in de sauna zitten, maar je niet samen aan en uitkleden. De prijs was inclusief badjas, slippers en handdoeken. Dat was wel handig want een badjas nemen we niet mee op vakantie. De bedjes worden bezet gehouden door je spullen erop te laten liggen. We kijken de Duitsers erop aan in Nederland, maar wat als het de gewoonste zaak van de wereld is in jouw land. Dan ben je je van geen kwaad bewust. Nu was het niet zo druk in de sauna en waren er ook genoeg bedden. Natte handdoeken neem je mee naar je bedje, anders ben je hem ook kwijt want iedereen heeft dezelfde kleur handdoek. De hagelwitte badjassen heeft Joost tijdens de lunch besmeurd met rode curry ( van de curry worst) en ik later met het roze van een smoothie. Zo waren onze badjassen tenminste herkenbaar. Het ‘anti-ageing beer’ wat ze hier verkopen hebben we maar niet genomen.

De dag vloog voorbij met sauna, lezen, sauna, lezen enz. Ondertussen hadden we zicht op de haven waar de lucht grijs was, de regen met bakken uit de hemel kwam en de boten lagen te schudden in de boxen. Rond 8 uur waren we er klaar mee en gingen we nog even langs de Italiaan voor een maaltijd. Toen we op de boot kwamen bleken gelukkig al onze lijnen het te houden maar lag de boot wel fors te schudden tussen de lijnen. Het zeilorkest (het gefluit van alle lijnen) liet zich ook flink horen. Dat wordt een onrustige nacht.