Een lange tocht voor de boeg dus weer op tijd uit de veren. Om half 8 ging het havenbureau open en konden we onze “slimme kaart” inleveren. Kwart voor acht gingen de trossen, in een windstille, en verrassend zonnige, ochtend, los en vertrokken we in konvooi door de Strelasund naar het Noorden. Niet zonder af en toe ook nog even een blik achterom te doen naar de skyline van Stralsund; nu de kermis er voor weg was is die een stuk mooier!

Het weer was verrassend mooi. Om ons heen wolken maar wij zelf in het zonnetje! Wind ontbrak geheel maar zeker de eerste 2 uur in de vaargeul was er genoeg te bekijken. Het werd ook steeds warmer dus niet veel later zaten we in korte mouwen en kwam de zonnebrand te voorschijn. Koffie kon ook makkelijk worden gezet en gedronken, boeken konden worden gelezen. Bijna perfect dus!

En toen, ineens, voeren we om kwart voor één de mist in. Bijzonder, laaghangende mist terwijl er boven ons nog een – zei het wat waterig – zonnetje scheen, En nu was de mist echt erg dik we konden maar een meter of vijftig zien. En veel boten, zoals wij, hebben geen AIS. Niet echt verrassend dat er opeens een zeilboot op 50 meter te voorschijn dook. Niet op ramkoers echter. We zwaaiden vrolijk naar elkaar en bliezen ieder nog eens op de tevoorschijn gehaalde misttoeters. We weten nu ook goed hoe dat werkt.

En zo snel als de mist gekomen was zo snel was die – wel een uur later – ook weer weg. We konden weer tot de horizon zien en we voeren weer volop in de zon. We schoten ook lekker op. Maar terwijl Warnemunde in zicht kwam schoven er wolken voor de zon. En werd het, met eindelijk een beetje wind, geleidelijk frisser. Dus we trokken steeds meer kleren aan voor we om kwart voor zes de jachthaven Hohe Düne invoeren.

Ervaring van vorig jaar leerde ons dat we voor een goede afstap hier het beste met het achterschip naar de kade konden liggen. Het feit dat alles, en dus zeker de boxen, hier groot zijn en wij de lijnen aan beide zijden op de boot willen beleggen – dubbel dus – maakte dat dit met een beetje zijwind geen eenvoudige manoeuvre werd. Maar met de langste, en een verlengde, lijn voor en wat doorzetten lukte het uiteindelijk toch. Het is nu een zeer luxueus afstapje.

Bij het havenbureau kenden ze ons nog van vorig jaar. Verder hebben we ons – met de weersverwachting in het hoofd – georiënteerd op de Sauna mogelijkheden. Tenslotte hebben we in het burgerrestaurant herinneringen aan onze maaltijd vorig jaar opgehaald.

We wilden een dagje in Stralsund blijven. Na 2 dagen op zee is een dagje rust ook heerlijk. Alleen is dit mooie stadje verre van rustig vanwege de festiviteiten. Ook moesten we op tijd op omdat de buren waar we langszij liggen op tijd weg wilden. Dus werden we van de wekker wakker en moesten meteen aan het werk. Omdat een brug open zou gaan waar onze buurman door wilde verwachtten we dat er meerdere boten zouden vertrekken en we in een box zouden kunnen gaan liggen. Dat was ook zo. De box waar we invoeren was echter wat aan de krappe kant voor onze grote boot. Het paste precies zullen we maar zeggen, uiteindelijk lag de boot mooi te hangen aan de lijnen zonder te stoten tegen de walkant of tegen de buren.

Ontbijtje, nog wat proberen te slapen, douchen en koffie op de boot. Heerlijk om zo’n huisje bij je te hebben. Toen maar weer het stadje in en de kraampjes wat proberen te omzeilen. Het is een echt Duits feest met veel mensen op meerdere pleinen met veel eten, drank en muziek. Nu houden wij ook wel van die drie dingen, maar dan toch van een andere orde en mate. Het was duidelijk minder druk dan de vorige dag.  We kwamen op deze zondagmorgen ook opeens langs een open lucht kerkdienst in het kader van de festiviteiten.

We hebben drie oude kerken bezocht. Deze horen ook bij de backsteingothiek in Noord Duitsland. Ik was minder onder de indruk van deze kerken dan vorig jaar in Wismar en Rostock. Wel zijn er altijd wel een paar dingen te zien die je opeens raken. Bv de nieuwe ramen in een kapelletje gemaakt door een Duitser in deze eeuw.

De middag hebben we lekker lezend op de boot doorgebracht, eerst op het dek, er was geen zon, maar het was wel aangenaam, en later binnen vanwege een hoosbui. Daarna brak de zon nog door. Bij een wandelingetje over het haventerrein waar nu alle feestboel werd opgeruimd, zagen we een leuk pandje wat ons aan de Schereierstoren deed denken. Een Griekse maaltijd bij de haven smaakte heerlijk, maar de Griek had zich aan de Duitse hoeveelheden aangepast en dus konden we het bij lange na niet op.

We werden wakker met klotsende geluiden tegen de achterplecht. Er was duidelijk wind en dat zorgde ook in de haven voor een beetje golfslag. Het (mobiele) netwerk in Lohme was niet geweldig maar buiten bleken we een weerbericht op te kunnen halen. Zoals verwacht Oostenwind, maar al snel met uitschieters naar kracht 5; een windkracht die ook aan de einde van de dag werd verwacht. Veel regen werd er gelukkig niet verwacht – maar de zon zou ook niet altijd schijnen.

We besloten bij ons plan te blijven en buitenom Rügen te varen (linksom dus) naar de oude Hanse hoofdstad Strallsund. Veelal ruime wind waarbij we een keer een stormrondje moeten varen (of gijpen). Lekker voor het gemak ook twee riffen in het grootzeil en een verkleinde fok. Dan zouden we er wel op een prettige wijze komen!

De wind stond dwars op de verlengde box en en moesten rekening houden met de verlengde lijnen. Maar met hulp van de buurman, en zijn vriendelijk glimlachende vrouw, kwamen we toch redelijk goed uit de box met de achterkant (zoals gewenst) in de wind. Snel de stootwillen en voorlijnen opgeruimd en daarna de zee op. Zeilen hijsen en dan, met Lohme in de rug wegvaren naar de kliffen bij Puttgarden.

Beetje last van een collega boot die met alleen maar een volle fok het zeegat koos.Uiteindelijk achterlangs gestoken en een 100m bovenwinds gaan varen. Dat gaf even rust. Maar daarna moesten we al weer een grote boot ontwijken die wat  bijdraaide. Toen niet veel later het moment kwam om ons stormrondje te draaien kwam die zeilboot met fok weer langs. En weer kozen wij even een scherpere koers om van hem af te zijn.

Maar dit soort kleinigheden toont vooral aan dat het voorspoedig ging. Altijd 6 knopen of meer op de teller. Er waren hoge golven maar met de wind in de zeilen kan de boot en bemanning dat goed hebben. En dus streken wij om 3 uur de zeilen om nauwkeurig de lange vaargeul naar Strallsund te volgen. Dit natuurgebied leek wel wat op de wadden: vlak bij de vaargeul ondiepten waarin vogels met niet eens zulke lange poten hun kostje bij elkaar scharrelden.

Was ruim 2 uur varen voor de haveningang in zicht kwam. Wij deden rustig aan – maar door de opeens geopende (spoor)brug kwam een hele stoet jachten voor ons de haven in. Het bleek druk in de haven. Wij vonden nog net een plekje langszij een lange zeilboot uit Noorwegen. Aanleggen viel door de harde “aflandige”wind en de weinige ruimte niet mee. Maar toen er eenmaal hulp op de boot een lijntje vast had lagen we vlot als een huis.

Na de zaken met de jachthaven te hebben afgerond bleek in de stad waarom het zo druk is. Veel mensen op de been voor een soort kermis, rariteitenmarkt en Oktoberfesten. De Wallensteintage zijn er om een historische overwinning te herdenken. Gaat ook morgen nog door. Wij zochten buiten het feestgedruis een eettet en vonden die in de Hansekeller waar ze Strallsunder bier tapten.

Terug op de boot waren de buren thuis. Willen morgenochtend even na achten door de brug. Wij moeten dan ook even gaan verliggen.

Het doel vandaag was om van Bornholm naar Rügen (Duitsland) te varen. We kunnen niet echt wachten op het beste weer daarvoor omdat we over een week de boot weer moeten inleveren een heel stuk westelijker en ook zuidelijker. Wanneer we beneden langs terug varen is Rügen het eerste land wat je dan tegen komt. Wat voor ons nieuw is, is dat deze tocht van 54 mijl dwars over zee gaat zonder in de buurt van land te zijn. In ieder geval zou er geen te harde wind zijn (dan durfden we het niet aan). Uitgerekend zouden we er 10 uur over doen. Daarom stonden we op tijd op en voor 8 uur waren we alweer aan het varen, er was echter geen wind. Toen we van Ystad kwamen zonder wind was de zee helemaal glad. Nu was dat helemaal niet zo en we deinden heel wat heen en weer en deze deining is best slaapverwekkend. Joost lukt het echter wel steeds wakker te blijven. We kregen ook wat regenbuien over ons heen en het werd helemaal grijs rondom. We hebben uren gevaren zonder dat we andere boten of land zagen. Een vogel vloog een tijd steeds rondjes rond onze boot, vloog weer weg en kwam dan weer terug. Zo voelden wij ons net als Noach op de ark. De vogel kwam maar niet met een groen blaadje terug. De dieren die we meenamen waren duizenden vliegjes, die genoten van de windstilte maar waar wij niet zo van genoten.

Met behulp van AIS konden we zien dat er boten op minder dan 2.5 mijl van ons verwijderd waren maar die zagen we niet. Ook het windmolenpark waar we langsvoeren zagen we niet. We zijn overigens wel blij met de moderne technologie waarbij je navigeert via gps, met een mooi kaartje op de i-pad. Zo ben je er toch vrij zeker van dat je de goede kant op vaart en kom je niet zomaar voor verrassingen te staan. Hoewel, opeens dook een boot van de Duitse kustwacht op die wij niet op de AIS hadden gezien.
Hij veranderde van koers naar ons toe, voer voorbij en keerde toen weer. Hij kwam naast ons varen en een man riep naar ons dat we naar kanaal 16 (marifoon) moesten luisteren. Dat doen we altijd, maar we hadden niet gehoord dat wij specifiek opgeroepen werden. Door de marifoon vroeg hij waar we vandaan kwamen, waar we naartoe gingen en welke Nationaliteit we hadden. Verder vertelde hij ons dat wij een speciale douanevlag moeten voeren als we de Duitse territoriale wateren binnenvaren. Joost zei dat we dat niet wisten. Het zou in een of ander reglement staan. We kregen een waarschuwing. De impact daarvan leek ons nihil. Het nut hiervan ontging ons ook. De kustwacht voer weg en wij hoorden ze via de marifoon met 2 andere zeilboten soortgelijke gesprekken voeren. Dit soort gedoe hebben we in de meer westelijk gelegen maritieme grens tussen Duitsland en Denemarken nooit gehad, daar is het daar ook veel te druk voor met zeilers. Dus als ik nou vluchtelingen zou willen smokkelen zou ik dat doen met zo’n douanevlaggetje (hoe die eruit moet zien weten we ook na een zoektocht op internet nog niet) en in drukkere wateren. Maar goed, Duitsland is goed bezig zijn grenzen te bewaken!

Na het weer verdwijnen van de kustwacht in de mist kwam eindelijk een windje opzetten. Zo konden we nog mooi de laatste 2 uur zeilen. Daarmee werden ook de wolken weggeblazen en zagen we opeens Rügen opdoemen. Land in zicht, roep je dan.  De haven van  Lohme, waar we invoeren was idyllisch gelegen onder een steile rotswand.
Het was er met het zonnetje opeens heel warm en dat viel bij het aanleggen, waarbij wij nog gekleed waren op een natte en koude zee, niet mee. Temeer daar de boxen zo lang waren dat onze lijnen te kort waren. Wat lijnen aan elkaar geknoopt en toen lagen we, 10 uur na ons vertrek, prima.
En dan een biertje in de zon en een goed boek, heerlijk!! Daarna via de trappen naar boven naar het dorpje voor een warme hap in een restaurant met uitzicht over zee, want daar krijgen we toch geen genoeg van. Vreemd dat daar ijs met eierlikor niet Rudi’s eisbecher heet maar Schwedische eisbecher!

Geen zeildoel vandaag: dat betekent uitslapen! Het was ook al lekker warm dus we ontbeten aan dek. Daarna snel even op de fiets boodschappen doen (1 klimmetje). En dan is er tijd voor koffie; alweer op het achterdek. Gelijk twee boten (en nieuwe buren) geholpen met het aanpakken van een lijntje bij het aanleggen. Bij een echte klipper met passagiers heeft dat wel iets.

Ondanks de vermoeienissen van gisteren toch besloten ons vandaag weer per fiets te verplaatsen. Wel iets minder ambitieus: we gaan naar de hoofdstad Rønne (circa 8 km) en eventueel nog even (7km) verder naar Nylars voor de bezichtiging van een traditioneel middeleeuws kerkje. Maar eerst kwamen we in onze thuishaven Hasle langs de oude haringrokerijen. Haring werd voor de kust gevangen en dan tot de jaren 50 (van de 20e eeuw) in dit soort gebouwen gerookt. Gerookte haring werden wel Bornholmers genoemd maar waren vooral voor de export; op Bornholm eet men liever zoute haring..

Door het bos naar Rønne hoefden we weinig te klimmen. Wel af en toe handig om de modder heen sturen. De havens bekeken en toen blij dat we met de fiets naar Rønne zijn gegaan. De jachthaven is klein; op de andere plekken lig je toch wel erg tussen de industrie en de ferries. Wel liggen de St Nikolaaskerk en de vuurturen er mooi bij.

Het centrum van Rønne is voor een Deense plaats zeer gezellig. We dronken, bij een lunch van haring en kip, Bornholms fadøl. Ondertussen luisterden we naar een jazz trio die naast ons ook een aantal Beatle nummers (wel erg jazzy) speelde. Na een wandeling door het stadje hadden we genoeg moed verzameld om ook de tocht naar Nylars te ondernemen.

Die tocht viel niet mee. We moesten het eerste stuk langs de ene drukke weg van Bornholm. En verder hadden we behoorlijk wind tegen. Maar goed, daarmee kunnen we als Nederlanders beter mee overweg dan klimmetjes. En dus kwamen we bij het oude ronde kerkje aan (de rechthoekige ingang is er later aan gebouwd). Deze kerken werden naast kerk ook als fort gebruikt. Vooral ook als bescherming tegen piraten…

En toen fietsen we terug. Voor de wind – dat ging heel gemakkelijk. Wel jammer dat dat dan zo kort duurt. We waren zo weer bij de fietsenverhuur, leverden de sleutels in en wandelden naar de boot. Tijd voor een pilsje en boek. Rond 19 uur konden we op het achterdek ook nog lekker ons eigen gekookte potje pasta met saus op eten.