Wanneer ik m’n kooi uit kruip blijkt Mirjam er al uit te zijn en op pad. Ze appt dat ze naar het plaatsje loopt en of ze boodschappen mee kan nemen. Ze lijkt haar moeder wel. Dus komt ze met yoghurt en andere dingen voor het ontbijt terug. We hebben allemaal prima geslapen en geen last van elkaar gehad. Het is heel ander weer dan gisteren, lekker zonnig, nog wel veel wind en er kan een buitje vallen. Prima weer voor onze eerste Oerol voorstelling vanmiddag. Daarvoor vermaakt ieder zich met een wandelingetje, de douche, een boodschap, een boek, de buurvrouw die de fenders tussen onze boten niet goed vindt zitten, enzovoorts.

Om kwart voor vier stappen we op de fiets naar het Duinmeertje van Hee waar de voorstelling is. Mirjam vindt de vouwfiets ook heerlijk fietsen.

We zien meteen dat er hierbij gefilmd wordt en dat Monique van der Ven de gast is. Voor wie Oerol op tv bekijkt: ze zal wel langs komen als gast van de dag, en deze voorstelling dan ook. Het heet: Leven door George en Eran Producties. Ze worden begeleidt door Club Classique. Een mooie voorstelling over vriendschap en verlies. We houden het net niet helemaal droog. Niet wat betreft emoties maar het begint op het eind helaas nog te regenen.

Na deze voorstelling fietsen we door naar Midsland Noord waar we bij restaurant ‘d Drie Grapen gereserveerd hebben. We kennen dit restaurant van een eerder bezoek aan Terschelling. Het bevalt weer goed. Veel cafe’s en restaurants hebben life muziek tijdens Oerol. Ook hier. Bij het reserveren werd gevraagd of we voor de muziek kwamen. Ik heb geantwoord dat het gezellig is, maar dat we er niet bovenop hoeven te zitten. Zo kwamen we in een rustig hoekje van het restaurant terecht.

Dicht bij dit restaurant zit Nora met vrienden in een huisje. We gaan er langs. Het woord huisje is te min. Het is een heel mooi nieuw groot huis voor 10 personen, en met heel mooi uitzicht over Terschelling. Achter de tuin zitten veel grutto’s. We wisselen gezellig onze Oerol ervaringen uit.

Wanneer we weer naar huis fietsen zien we aan de waddenkant een groepje lepelaars zich tegoed doen aan alles van het Wad. Het was al laat dus inzoomen wordt niet zo goed met weinig licht.

Zeer tevreden over deze dag duiken we onder het licht van de vuurtoren onze kajuit weer in.

Vrijdagavond druppelen een voor een de bandleden (deels met aanhang) Terschelling binnen. Zaterdagmiddag komt ook vriendin Marjolijn die de komende week met Ellen Oerol activiteiten gaat bezoeken. Ook Ellen’s zus Nora is met vrienden inmiddels voor Oerol op Terschelling.

Het idee was dat we overdag eens lekker zouden oefenen – pas halverwege de week werd duidelijk welke liederen we moesten begeleiden. In de kerkzaal is echter ook een Oerol voorstelling – en die is meditatief en met veel stilte. Overdag kunnen we daar dus niet terecht. Plannen veranderen dus – we gaan pas eind van de middag repeteren. Gedurende de dag ontvangen we ondertussen bandleden die graag eens de Aquamarijn willen bekijken. Het eerder geplande samen eten op de boot is – in verband met de verplaatste repetitie – verplaatst naar het huisje naast de kerk waar de rest van de band verblijft. Om de gasten te helpen de Aquamarijn te vinden sturen we ze een foto van onze Aquamarijn-vlag.

Een herkenningspunt is ook wel fijn. De steigers zijn immers inmiddels zeer gevuld. En de aanduiding van het steigernummer (7) staat wel op een lamp aan de linkerkant van de hoofdsteiger maar dat valt niet zo op.

Als het bezoek is vertrokken maak ik snel de satésaus voor bij de nasi vanavond. Ellen en Marjolijn zullen de boodschappen meenemen naar het huisje en daar de rest van de maaltijd bereiden.

De kerk, ET-10, is in Midsland-Noord. Dat betekent, ook op de vouwfiets, een fijne fietstocht van circa 25 minuten. Om halfvier stap ik op, gitaar op de rug, zodat ik om 4 uur een kopje koffie krijg in het huisje. Tegen vijven zoeken we de kerkzaal op. We vinden een mooi decor – met een kleed waar je alleen met sokken op mag lopen. Ook andere techniek vraagt om voorzichtigheid. Dominee Mathilde de Graaff stelt echter eer in om zoveel mogelijk van het decor ook in de kerkdienst te gebruiken. (Ook de reden dat de liederen pas zo laat bekend waren). Wij gaan dus op onze sokken spelen.

We spelen een nummertje of drie door, drinken koffie met de dominee en enkele actieve gemeenteleden en dan is tijd voor het diner. Het smaakt.

Daarna moeten we nog veel doen. Na het eten gaan we direct weer aan de slag. De aanhang brengt ons nog even een kopje koffie maar verder spelen we van alles door en maken de laatste keuzen. Tegen elven stap ik pas weer op de vouwfiets – wind tegen nu gelukkig hoef ik de gitaar niet mee te nemen.

Na een korte nacht met zonnebril op en met de wind in de rug terug naar Midsland Noord. Na een kopje koffie gaan we inspelen. Tegen 10 uur is ook alle bezoek binnen. Het decor is een tent waarbij het bezoek ook op het kleed mag gaan zitten of liggen. Voor de bezoekers die dit wat ongemakkelijk of ‘eng’ vinden staan er buiten de tent ook gewoon stoelen.

Naast het begeleiden van de gemeentezang en wat muziek voor- en achteraf spelen we een zestal ‘meditatieve muziekjes’ tijdens de overweging. De dominee had een overweging gemaakt bij de lezing over het brandende braambos. Haar inspiratie lag in het decor omdat (op het kleed) de schoenen uit moesten. Onze muziek paste goed!

Na de dienst en de koffie lunchten we weer in het huisje waarna het afscheid nemen begint. Ik ga deze middag, met een boot van rederij Doeksen, naar huis. Moet deze week weer werken. Ellen en Marjolijn blijven dus op de Aquamarijn. Morgen komt Mirjam ook.

Op de boot naar Harlingen is het druk maar de reis verloopt voorspoedig. Ik vind mijn auto (die Marjolijn gisteren deze kant op heeft gereden) en rijdt over de Afsluitdijk naar huis. File bij Den Oever waar de ene baan is geblokkeerd door een paardenvervoerwagen met pech. De beschikbare energie van de auto gaat ook wat sneller naar beneden dan verwacht. Een kwartiertje snelladen bij Hoorn brengt uitkomst.

Vrijdagavond ga ik, zo is nu het plan, weer terug.