Van Havelberg naar Winterberge, 40 km, 1 sluis
Nadat Ellen al weer vroeg de broodjes, dit keer per fiets, bij de bakker had opgehaald konden we, na ook een ontbijt op achterdek (voor de 4 oudsten) al om 10 uur vertrekken. We gingen snel de Havel verlaten omdat we net op tijd gezien hadden dat de benodigde Havel sluis tot 2015 in onderhoud is. En inderdaad, er stond bij de splitsing een klein bordje op de linkeroever terwijl we voor de Havel rechtsaf moesten. Goede kans dat als we dit niet op de kaart hadden gezien we de foute afslag hadden genomen (waarna we terug hadden moeten varen).
Nu konden we gelijk een grote sluis in; samen met een riviercruiseschip en een 3-persoons kano. Na de sluis kwamen we snel op brede duidelijk stromende rivier. Deze rivier mochten we nu zo’n 35 km stroomafwaarts volgen.

En dat deden we. Onderweg kwamen we een aantal kudden koeien tegen, een aantal dames lekker fris met de poten in het water, een stel vissers en een eenzame zwemster. Maar vooral weinig mede waterweggebruikers. We hebben 1 vrachtschip gezien dat ons opliep en bij passeren vrolijk toeterde. Verder, totdat we om even na enen de haven van Winterberge binnendraaiden, vijf tot zes andere sportboten. We zitten duidelijk in een rustig deel van ons rondje; ook in de haven is het niet druk (de 3 keer voorbij varende waterpolitie niet meegeteld). Toch wel bijzonder als je weet dat je op de Elbe van Hamburg naar Praag kan varen; dan zou je toch iets meer verwachten!
Aan de kop van de haven zit restaurant “Zum Fährman” waar we de lunch gebruikten. De middag werd besteed aan zwemmen in de Elbe (C, E, L & M), wandelen op zoek naar “Bahr Geld” (R), het bijvullen van de watertank, het op de fiets wat rondrijden en doen van enkele boodschappen (E & J) en douchen (allen). Ook hebben we ons verbaasd over de kano die ’s ochtends met ons in de sluis voer en in de middag ook de haven kwam binnen zetten; met 2 personen gingen ze verder terwijl er voorlopig verder stroomafwaarts geen aanlegplaatsen zijn.

Er werd wat verder gelopen voor een restaurant voor het diner; toen daar de wachttijd minstens een uur bedroeg werd teruggekeerd naar de veerman. Het eten, inclusief 2 forellen en een toetje met chocolademousse en Himberen (frambozen) smaakte ons goed! Na het eten pakten Ellen en Mirjam nog snel even de badminton spullen; nu was het windstil.
En nu zitten we, na een warme drukke dag, op ons inmiddels lekker koele achterdek. Af en toe springt er een vis uit het water of rijdt er een goederentrein over de lange brug (er zijn ook hier brede uiterwaarden). We gaan zo vast lekker slapen!